Wie is deze zeldzame man, aan wie Nadia Beugré het decor opdraagt van een stuk dat in 2020 in première gaat in Montpellier Danse? Hij onttrekt zich aan categorieën en bevestigt de eigenheid, mysteries en dubbelzinnigheden van elk individu. Hij schetst een antwoord op de vraag: wat definieert en onderscheidt het mannelijk lichaam? Op de scène spelen vijf dansers met hun naaktheid: bijna altijd van achteren, gebruiken ze een vocabulaire dat verband houdt met de soepelheid van het bekken en de golvende heupen, afgeleid van onderzoek dat Nadia Beugré al enkele jaren uitvoert naar bepaalde stadsdansen, met name in Brazilië. De choreografe laat hen vrij om het onverwachte te omarmen, om alle dansen te dansen, soms samen, soms alleen. Met zachtheid en durf zet ze haar onderzoek naar identiteit en gender voort, maar niet alleen: L?homme rare werpt ook vragen op over de kwetsbaarheid van naakte lichamen, de verwachtingen van het publiek en de westerse kijk op zwarte lichamen die eeuwenlang zijn gecommodificeerd. Door ze van achteren te laten zien, onttrekt ze ze aan het zicht en speelt ze met de verleiding van voyeurisme. In plaats daarvan geeft ze de voorkeur aan het wankelen van het voor de hand liggende, het zachte trillen van vragen stellen en ondervragen.
