Monique Frydman, een belangrijke abstracte schilderes, keert bijna dertig jaar na de tentoonstelling van haar Dames de nage in 1995 terug naar het Musée des Beaux-Arts. De kunstenares blijft de technieken en materialen onderzoeken die ze trouw is gebleven sinds het begin van haar carrière: geleidelijke impregnatie van pigmenten en pastels op verschillende dragers, linnen doek, katoen, Japans papier en tarlatans.
Bij het zien van deze werken wordt de kijker gegrepen door het verlangen om zich onder te dompelen in de kleur en het licht die haar beeldtaal kenmerken. Het werk van Monique Frydman, getiteld L'Âge d'or (De Gouden Eeuw), is een eerbetoon aan dit tijdloze onderwerp van de westerse schilderkunst, een variatie op de mythe van een tijd zonder lijden. Hiermee bevestigt de kunstenaar zijn engagement als schilder en verkent hij zijn persoonlijke geschiedenis, van de clandestiene jaren van zijn vroege jeugd in de Tarn tijdens de Tweede Wereldoorlog tot de creatie van de polyptiek van Sassetta, een monumentaal werk uitgevoerd voor het Salon Carré in het Musée du Louvre in 2013.
De verspreiding door de eeuwen heen van de beroemde polyptiek die in 1444 werd getekend door de Weense schilder Stefano di Giovanni, bekend als Sassetta, bracht Monique Frydman ertoe om een monumentaal, abstract altaarstuk te bedenken dat de noties van verdwijning en fragmentatie in twijfel trekt: wat een onaantastbaar, onkwetsbaar meesterwerk was op het moment van de creatie, werd vervolgens verwijderd van de heilige plek, uiteengereten en verspreid.
De kunstenares gaat een "vriendschap" aan met de taal van de oude schilderkunst en presenteert een groep werken die ze de afgelopen tien jaar heeft gemaakt. Ze brengt de vitaliteit van abstracte schilderkunst tot leven, tegelijk vleselijk en spiritueel, primitief en inventief. Ze nodigt ons uit om diep na te denken over vragen over sporen, afdruk en overdracht.
Deze tentoonstelling is ook de 8e in de reeks Résonnance.
